thuis zitten :S

Helaas, ik mag nog niet therapeutisch aan het werk. De ARBO arts vond het beter dat ik de komende 2 weken rust neem. Daarna moet ik terug komen voor een nieuw gesprek waarbij we een analyse gaan maken van het "probleem" en kijken hoe we weer kunnen gaan reïntegreren. Dus dat duurt nog wel even denk ik :s.

Gisteren is het in mijn klas weer eens helemaal uit de hand gelopen. Hoe vaak moet het nu nog uit de hand lopen voordat iemand z'n ogen opend en zegt oke we hebben een fout gemaakt, een hele grote fout, maar we gaan nu de juiste oplossing aandragen????? Al drie jaar lang lopen de asistentes waar mee ik werk over en gaan in de ziekte wet omdat ze het even niet meer aan kunnen. Ik zit nu zelf in de ziekte wet omdat m'n lichaam de druk niet meer aankan en in plaats van dat ik altijd door ga (wat natuurlijk niet goed is maar ja de aard van het beestje is) word ik nu letterlijk gedwongen om te stoppen. De oplossingen die nu aangedragen worden zijn maar van die pleister oplossingen. Daarbij worden die pleister oplossingen niet eens uitgevoerd!! Als ik ze niet aanspreek op de afspraken, dan komt er niets van, een voorbeeldje: We hebben een leerling die steeds met de deur gooit, wat veel herrie en dus onrust bij andere leerlingen te weeg brengt. Een simpele oplossing is dan een deurstopper. Deze oplossing is al bedacht in oktober/november. Toen ik in de eerste week van december naar huis gestuurd werd heb ik er nog op aangedrongen dat de deurstopper niet geregeld was. Afgelopen dinsdag heb ik weer aangegeven dat er geen deurstopper geplaats was. Afgelopen dinsdag was het volgens mij toch al echt 9 januari. Januari, dat is gewoon 3 maanden later!!!!
Dus echte oplossingen zijn al helemaal ver te zoeken!! Ik baal er van dat de volgende assistente op het randje staat en dat m'n stagiaire er ook helemaal door heen zit. Dit is te belachelijk voor woorden, dat je zo met je personeel om durft te gaan!! Het nadeel is dat ik er eigenlijk helemaal niets aan kan doen (heb het afgelopen half jaar alleen maar aan de bel getrokken en schijnbaar nog niet hard genoeg!!) en thuis van een afstandje kan bekijken hoe de leerlingen hier nu weer de dupe van worden. Morgen moeten alle leerlingen al weer thuis blijven, er is niemand die ze op kan vangen, niemand die het nog aan kan of durft. Ik hoop dat de ouders erg gaan tegen stribbelen, want dit is niet normaal meer. Wie neemt nu eindelijk eens de verantwoordelijkheid en gaat eens waarmaken wat ze zeggen en gaat een denken aan hoe we het personeel het beste kunnen onder steunen en kijkt naar wat is het beste voor de leerlingen?????

Baci Patricia